Obeležili su tranzicione dvehiljadite; pred Peti oktobar organizovali skupove tadašnje opozicije; koalirali sa svima - od Đinđića i Koštunice preko Tadića do Vučića i Dačića; preskakali cenzuse i onda kada su ih (gotovo) svi videli ispod crte; rušili vlade, a neretko iz njih izbacivani; nazivani “grobarima privrede” i DOS-ovim JUL-om, ali i dobijali priznanja za, na primer, “najboljeg ministra u svetu”; stvorili široku koaliciju lokalnih pokreta i sa njom ušli u parlament i Vladu, a onda 2014. pali na  izbornom pragu i – zauvek nestali sa političke scene. G17 plus i njeni najistaknutiji članovi pominju se i danas (u različitim kontekstima), a kadrovi tog pokreta-partije i dalje su prisutni u političkoj javnosti i neretko u blizini vlasti.