Pre neki dan Vučić je napisao dramatičan poziv na opšti brainstorming* o Kosovu koji je prigodno nazvao “unutrašnjim dijalogom”. Odmah zatim priredio je ko zna koji po redu u nizu svojih solističkih Pink realitija, u kojem je sam postavljao pitanja i sam na njih odgovarao, vređao i ponižavao svoje političke protivnike, baš kao i neistomišljenike, iste one sa kojima treba da razgovara o sudbini Kosova, usput se mešao u rad pravosuđa, branio neodbranjivo i uglavnom izvrgavao istinu i zdrav razum ruglu, ne obazirući se na zakonska i ustavna ograničenja, niti na potrebu da sačuva ugled institucije koju personalizuje.