Vuk Drašković

Gimnaziju je završio u Gacku. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu 1968. godine.

Od 1969-1980. godine radio je kao novinar u agenciji Tanjug. Skoro tri godine radio je i kao dopisnik iz afričkih zemalja.

Novinarstvo je napustio 1981. godine, kada se posvetio pisanju. 

Ubrzo je objavljen njegov bestseler „Sudija“. Nakon toga, napisao je četiri romana: „Nož“, „Molitva“, „Molitva 2“ i „Ruski konzul“. Godine 1994. objavljuje bestseler „Noć đenerala“, o sudbini i poslednjim danima Draže Mihailovića. Knjigu “Meta“ objavljuje 2007. godine, a dve godine kasnije i roman “Doktor Aron“. Potom je objavio još dva romana „Via Romana“ i „Isusovi memoari“.

Osnovao je Srpski pokret obnove 1990. godine.

U njegovoj biografiji navodi se da je SPO bio na čelu svih antirežimskih protesta: “i Devetog marta 1991, i Vidovdanskog sabora 1992, i junskih demonstracija 1993. i tromesečnih demonstracija 1996. i 1997, i aprilskog mitinga 2000, i oktobarskog bunta naroda 2000. godine, kao i mnogih drugih.“

U obračunu protiv Miloševićevog režima hapšen je dva puta, 9. marta 1991. godine, kao i u junu 1993. godine kad je, sa suprugom Danicom, osuđen na dva meseca zatvora. Oslobođeni su zahvaljujući pritisku međunarodne javnosti i masovnim demonstracijama u Srbiji.

Prilikom pokušaja atentata na Draškovića 3. oktobra 1999. godine, ubijena su četvorica čelnika SPO. Pri ponovljenom pokušaju ubistva, predsednik SPO je ranjen 15. juna 2000. godine. 

Godine 2003. Vuk Drašković je izabran za poslanika u Narodnoj skupštini Srbije, u kojoj je obavljao i funkciju predsednika zajedničkog poslaničkog kluba SPO i NS.

Od 2004. do 2007. godine Vuk Drašković je bio ministar spoljnih poslova SCG i Srbije.

Na poslednjem stranačkom saboru 4. decembra 2010. godine, ponovo je izabran za predsednika stranke.

Oženjen je Danicom. Govori engleski i ruski jezik.